هفت نفر بودیم و در اتاق پذیرایی مجموعه خانه‌های بنیاد نشسته بودیم دور میزی گرد با دو فلاسک چای و پنج شش لیوان و یک ظرف قند و یک زیرسیگاری.

هوا که تاریک شد، برگشتم. وقتی در را باز کردم، دیدم زنی روبرویش نشسته است. هِلویی گفتم و سری تکان دادم.

درخت عجیبی است لیل. ساقه‌هاش همه به شکل ریشه، رشته‌رشته، در خاک فرو رفته‌اند و گاهی هم چند ریشه گره‌خورده مثل کنده‌ای یا تخته‌سنگی از تنه آن آویخته‌اند.