روزی روزگاری در زمین خداوند در یکی از جنگل‌های دوردست، پسرکی بنام قلقلی با مادربزرگ پیر خود زندگی می‌کرد. قلقلی پسر خوبی بود و به مادربزرگ پیرش در کارها کمک می‌کرد.

حسنی هیچ وقت تکالیف مدرسه اش را انجام نمی‌داد. چون به نظر او انجام دادن تکلیف، کار خسته کننده ای بود. او می‌گفت به جای انجام دادن تکلیف می‌توان بازی کرد.

در یکی از روزهای خداوند، در دهکده ای، مردی فقیر با خانواده و پدر پیر خود زندگی می‌کرد. مرد به سختی کار می‌کرد و خرج زندگی را به دست می‌آورد.