گلپر در یک آبادی زندگی می‌کرد. این آبادی پر از بچه بود. بچه هایی که باهم بازی می‌کردند و ترانه می‌خواندند. یک روز که رگبار باران باریده بود، گلپر چیزی را در آسمان دید: یک رنگین‌کمان بود و چه زیبا!

دختر کوچکی در بزرگ‌ترین و شلوغ‌ترین شهر جهان زندگی می‌کرد. او عاشق گوش دادن به قصه بود؛ اما همه آن‌قدر مشغول بودند که فرصتی برای تعریف قصه برای او نداشتند.

صدها سال پیش مردی فاضل و دانش‌دوست زندگی می‌کرد که اسمش ابوسعید اصمعی بود. این ابوسعید هم، مثل همه آدم‌های شیفته دانستن، از صبح تا شام کارش مطالعه و تحقیق بود و یک‌لحظه هم دست از جستجو در راه علم برنمی‌داشت.