یک روز غروب راوی، سنجابی را دید که با بچه‌اش روی شاخه درخت انبه نشسته بودند. آن دو سرگرم خوردن انبۀ رسیده‌ای بودند. راوی سنگی برداشت و به‌طرف مادر و بچه‌اش انداخت...

یکی بود یکی نبود. غیر از خدا هیچ‌کس نبود. یک آقا کلاغه و یک خانم کلاغه بودند که با بچه‌هایشان روی یک درخت کهن‌سالی زندگی می‌کردند.

یکی بود، یکی نبود. در روزگار گذشته قورباغه‌ای در چاهی زندگی می‌کرد؛ او در این چاه، زندگی خوب و راحتی داشت. چاهی بود خنک و عمیق که دورتادورش را سنگ‌های خزه‌پوش فراگرفته بودند و ...