داستان آموزنده: یکی بود، یکی نبود، یک تمساح خیلی مهربان بود که دوست داشت با مردم رفت‌وآمد داشته باشد، با آن‌ها حرف بزند و به مهمانی برود.

زمستان، بهار را سرزنش می‌کرد و به او می‌گفت: «وقتی تو از راه می‌رسی هیچ‌کس لحظه‌ای آرام ندارد. برخی به چمنزارها یا به جنگل‌ها می‌روند و مشغول چیدن گل‌ها و گیاهان می‌شوند.

خورشید و باد شمال بر سر زور و قدرت خود بگومگو می‌کردند. آن دو سرانجام به این نتیجه رسیدند که هر کس بتواند لباس‌های مسافری را از تن او بیرون بیاورد قوی‌تر از دیگری است.