روزی روزگاری، دوره‌گردی بود که هرروز در جای همیشگی‌اش در میدان بازار می‌نشست و چَنگ می‌نواخت. چنگ او یک چنگ معمولی نبود؛ یک چنگ سحرآمیز بود.

یه یادداشت بی‌تعارف دیگه… رفته بودم بلاگفا… ببینم مردم هنوز دنبال وبلاگن یا نه! چندتا کانال خاطره پیدا کردم. از همینها که طرف میشینه هر روز و هر شب حرفهای دلشو می نویسه و خیلی هم پابند آداب و رسوم نوشتن نیست. از همین جریان‌های سیال ذهن، شبیه اولیسس و …

اوایل بهار بود. گل‌های نرگس زرد به خورشید خیره می‌شدند و از گرمای آن لذت می‌بردند. آن‌ها آرام‌آرام گلبرگ‌های طلایی خود را باز می‌کردند تا شیپورک‌های زردشان با وزش نسیم به رقص درآیند.