وقتی محرم می‌شه دل‌ها پر از غم می‌شه همه سیاه می‌پوشن زنجیرها روی دوشن پرچم سبز و سیاه تو کوچه و توی راه دسته‌های عزادار می‌یان بیرون بی‌شمار

یکی بود یکی نبود غیر خدا هیچ‌کس نبود کنار گنبد کبود این قصه رو نوشته بود یه دختر کوچیکی بود که اسم اون رقیه بود کنار خانواده‌اش اصلاً به فکر غم نبود

وروجک باران را خیلی دوست داشت. هر وقت باران می‌بارید، پشت پنجره می‌ایستاد و با حسرت به قطره‌های باران نگاه می‌کرد که چطور به پنجره می‌خورند و به اطراف پرت می‌شوند و یا روی شیشۀ پنجره سرسره بازی می‌کنند.