روز روزگاری در سرزمین یروبان، شوالیه ای به اسم مونه زندگی می کرد. اون بسیار جوان و شجاع و جذاب بود. ولی پادشاه طماع و بدجنس، کلود هرگز ازش قدردانی نمی کرد.مونه اسبی به اسم گودو داشت. گودو یه اسب معمولی نبود. اون از نعمت عقل برخرودار بود...

روزی روزگاری وقتی دنیا هنوز جَووُن بود، آدمها غذاشونو با شکار، ماهیگیری و چیدن میوه و تمشک از درخت و بوته ها فراهم می کردند. زمین به قدری سفت بود که نمی شد شخم زد و هیچکس محصولی پرورش نمی داد....

یکی بود یکی نبود. زیر گنبد کبود، غیر از خدای خوب و مهربان هیچ‌کس نبود. در دهی سرسبز و باصفا پسر کوچکی زندگی می‌کرد به اسم علی. علی آن‌قدر بچۀ خوبی بود که همۀ مردم ده دوستش داشتند