سارا، دختر کوچولویی بود که اخلاق بدی داشت. او هیچ‌وقت دوست نداشت صورتش را بشوید و موهایش را شانه کند. مادر سارا همیشه می‌گفت: «صورتت خیلی کثیف شده، باید آن را بشویی. موهایت هم به‌هم‌ریخته و ژولیده است، باید شانه‌اش کنی.»

توی یک جنگل سرسبز و بزرگ، کنار دریاچه‌ی آرام و قشنگی، مرغابی کوچولویی با مادرش زندگی می‌کرد. آن‌ها هرروز صبح از لانه‌شان بیرون می‌آمدند و به‌سوی دریاچه می‌رفتند. در راه، خانم گنجشک را می‌دیدند که روی درخت بلندی لانه داشت و منتظر بود تا جوجه‌هایش از تخم بیرون بیایند.

در دهی قشنگ و زیبا چوپان مهربانی زندگی می‌کرد که همه به او «بابا رحمان» می‌گفتند. بابا رحمان یک عالمه گوسفند چاق و تپل داشت که هرروز آن‌ها را برای خوردن علف‌های تازه به اطراف ده می‌برد.