درخت مهربانی بود که تک‌وتنها بود. اون چند روز بود که خیلی ناراحت بود چون آب رود دیگر به درخت نمی‌رسید. درخت مهربان داشت کم‌کم خشک می‌شد. اون تمام روز را فکر کرد تا بتواند هر طور شده آب رود را به ریشه‌هایش برساند که ناگهان چند تا پرنده در آسمان دید ...

در باغچه‌ی کوچک و سرسبزی که پر از گیاهان و گل‌ها و درختان مختلف بود، روزی پیچک کوچکی، ساقه‌ی نازک و ظریفش را از زیر خاک بیرون آورد و با خوشحالی به اطرافش نگاه کرد. همه‌جا سبز و زیبا بود.

یکی بود یکی نبود. در شهری قشنگ و سرسبز نزدیک کوه‌های بلند، پسر خوب و زرنگی زندگی می‌کرد به اسم «بابک». بابک پسر باادب و عاقلی بود. مامان و بابای بابک از او خیلی‌خیلی راضی بودند. چون بابک به حرف بزرگ‌ترها گوش می‌داد و همیشه از خواهر کوچکش مراقبت می‌کرد؛