یک قورباغه‌ی کوچولو بود که خیلی خجالتی بود. از همه‌چیز و همه‌کس خجالت می‌کشید. وقتی هم که خجالت می‌کشید، رنگش قرمز می‌شد؛ و این چیزی بود که قورباغه‌ی کوچولوی قصه‌ی ما اصلاً دوست نداشت.

یک آقا کوچولو بود که یک ماشین کوچولو داشت. ماشین کوچولوی آقا کوچولو یک بوق کوچولو داشت. بوق کوچولو صدای بلندی داشت. صدایش این بود: «بیب، بوب... بیب، بوب...» آقا کوچولو، بوق کوچولوی ماشین کوچولویش را خیلی دوست داشت.

یک فلفل سبز دلمه‌ای بود که صدایش می‌کردند: «آقا فلفلی.» آقا فلفلی یک عیب بزرگ داشت. عیبش این بود که زبان تندوتیزی داشت. هر حرفی که از دهانش بیرون می‌آمد، دلِ دوست و غریبه را می‌سوزاند.