«آقا اردکه، آقا اردکه!» این کلمات با صدای تندوتیزی به گوش آقا اُردکه خورد و او را -که بر روی ننو لم داده و حرکات همسایگانش را تماشا می‌کرد- از خواب شیرین بیدار کرد. همسایگان آقا اردکه، در جلویش حلقه زده بودند.

یکی بود یکی نبود. چوپانی بود به نام آلیشان. آلیشان توی گوسفندها بزرگ شده بود. سگی داشت به نام «بَنَک» آن دو خیلی رفیق بودند. هرگز از هم جدا نمی‌شدند.

این بچه پلنگ «پیتر» است. او خیلی کوچک و تنها به نظر می‌رسد. پیتر برادرهایش را گم کرده و حالا تصمیم دارد که دنبال آن‌ها بگردد و آن‌ها را پیدا کند.