«آه فنگ» ماهیگیر تهیدست اما بسیار مهربانی بود. یک روز او لاک‌پشت بزرگی را از آب گرفت که نشانه سفیدی روی سرش بود. لاک‌پشت آن‌قدر غمگین بود که «فنگ» دلش نیامد او را بخورد.

روزگاری مادری با سه فرزندش در نزدیکی یک جنگل زندگی می‌کرد. اسم بچه‌ها «سنگ»؛ «تو» و «پوکی» بود. «سنگ» دختر بزرگ‌تر بود و بیشتر اوقات از خواهران کوچک‌ترش مراقبت می‌کرد.

روزی، روزگاری مرد گدایی بود که «لیویی» نام داشت؛ اما ازآنجاکه می‌دانست برای موفقیت باید باسواد بود به‌سختی درس می‌خواند. یک روز برای گذراندن امتحاناتش به پایتخت رفت، اما نتوانست قبول شود.