پدری بود که دو پسر داشت. پسر بزرگ‌تر زرنگ و فهمیده بود، ولی پسر کوچک‌تر به‌قدری کودن بود که نمی‌توانست هیچ‌چیزی یاد بگیرد.

یکی بود یکی نبود، پادشاهی بود که سخت بیمار شده بود و به ادامه زندگی امیدی نداشت. او در بستر مرگ به اطرافیان خود گفت: - «جانِ وفادار» را نزد من بیاورید.

هیزم‌شکنی با همسرش نزدیک جنگلی بزرگ زندگی می‌کرد. آن‌ها آن‌چنان تنگدست بودند که با داشتن فقط یک دختر سه‌ساله، نمی‌توانستند خوردوخوراک روزمره‌شان را تأمین کنند.