در زمان‌های قدیم زن و شوهر مهربانی بودند که به همه کمک می‌کردند؛ اما غمگین بودند. چون هیچ بچه‌ای نداشتند.

زنی مرغی داشت که هرروز یک تخم می‌گذاشت و زن از این بابت خیلی خوشحال بود؛ اما کم‌کم طمع زن بیشتر شد. او تخم‌مرغ‌های بیشتری می‌خواست.

روستایی که چرنا در آن زندگی می‌کرد، خیلی کوچک و باصفا بود. چون از وسط آن یک رودخانه عبور می‌کرد. بزرگ‌ترین آرزوی چرنا پیدا کردن گنج‌های گم‌شده بود.