یک نفر از تیمارستانی دیدن می‌کرد. اتفاقاً به مریضی برخورد که به‌آرامی گریه می‌کرد و می‌گفت: «پروانه، پروانه»

چند وقتی بود در بخش مراقبت‌های ویژه یک بیمارستان، بیماران یک تختِ به‌خصوص در حدود ساعت ده صبح روزهای یکشنبه جان می‌سپردند

همسایه ملانصرالدین با ناراحتی نزد وی آمد. به او گفت: ملای عزیز، همان‌طور که می‌دانی من یک مرغدانی بزرگ دارم.