Tag Archives: قصه های گلستان

آورده‌اند که در زمان قدیم، مردی بود که به سیر و سیاحت علاقه‌ی فراوان داشت. بزرگ‌ترین آرزوی این مرد آن بود که بتواند روزی، گِرد جهان را بگردد و همه جای دنیا را ببیند و احوال مردم جهان را از نزدیک مطالعه کند

آورده‌اند که در زمان قدیم، شاعری بود که از این دیار به آن دیار سفر می‌کرد و مدح بزرگان می‌گفت و درمی چند می‌گرفت و زندگی خویش می‌گذرانید.

آورده‌اند که در زمان قدیم دو درویش خراسانی با یکدیگر دوست بودند. آن دو باهم چنان صمیمی بودند و مهربان که مردم می‌گفتند آن دو دوست، مثل دو مغز بادام هستند در یک پوست.

آورده‌اند که در زمان قدیم مَلِکی پرهیزگار بود و عادل. در سرزمین او، مردم در امن و آسایش بسر می‌بردند و از ملک عادل خود، راضی و خرسند بودند و دعا به جانش می‌گفتند تا عمرش دراز باشد.

آورده‌اند که در زمان قدیم، پادشاهی بود که از داشتن نعمت فرزند بی‌نصیب بود. کسی از خانواده‌اش نبود که پس از مرگش به پادشاهی برسد. پادشاه بی‌فرزند، دیگر کاملاً پیر شده بود و ازکارافتاده