بایگانی/آرشیو برچسب ها : رسول پرویزی

شیطان‌ترین بچه‌های شیراز بچه‌های دروازه سعدی هستند. به‌قدری شریر، باهوش و بیمار هستند که خدا می‌داند

اکبر گفت: تازه بدبختی می‌خواست دندانش را در خانواده‌ی ما فروکند. زندگی گرم و پرعاطفه‌ی دهاتی ما به زندگی سرد و بی‌مایه‌ی شهری تبدیل یافته بود.

ابراهیم صدمه‌ی زیادی دیده بود و زندگی‌اش مشحون و مالامال از رنج، نکبت و بدبختی بود. شلوارش وصله داشت و لباسش پاره بود، اما چشمش پرفروغ و دلش لبریز از مهر و صفا بود.

روزهای آخر تابستان بود. هوای دشت گرم و مه‌آلود و خفه بود. زمین تفتیده بود و می‌جوشید. هُرم گرما مثل آتش دوزخ بدن را می جزاند. بدتر آنکه باغ‌های خرما را آب داده بودند،

برف سال 1307 همه را به یاد صاحب‌اختیار و ستون‌هایش و این شعر انداخت. تا زانو در برف می‌نشست. کوچه‌های تنگ و ترش شیراز کهن با آن قلوه کاری، غرق گل‌ولای بود. عبور مشکل بود.