Tag Archives: حضرت محمد(ص)

در غرش رعد در ناله‌ی باد در گریه‌ی ابر بر دشت آباد در قامت کوه در چهره‌ی خاک در غنچه‌ی گل در چشمه‌ی پاک

یه روز پیامبرِ عزیزِ اسلام وقتِ نماز و لحظهٔ عبادت به مسجد آمد و نمازِ خود را اِقامه کرد به عشق و با جماعت

به پیامبر (ص) ازآن‌رو «اُمّی» نمی‌گفتند که نمی‌توانست بنویسد و یا بخواند. ازاین‌رو به او می می‌گفتند که دانش او مادرزاد بود، نه اینکه آن را در جایی فراگرفته باشد.

پیامبر (ص) در جنگی اسیران بسیاری گرفته بود؛ همه دست‌وپابسته. در میان آن‌ها یکی هم عموی او بود؛ عباس. اسیرانِ دربند، با ناتوانی و سرشکستگی گریه می‌کردند و می‌نالیدند؛

پیامبر عزیز ما وقتی می‌رفت تو کوچه‌ها خنده به لب، سلام می‌داد به هر که، حتی بچه‌ها گل‌پسر عزیز سلام غنچه‌ی خوب من سلام حمید سلام، سعید سلام حسین سلام، حسن سلام