Tag Archives: حضرت زینب (س)

عمه‌‌زینب پرستار بود. او با سحر کوچولو و مامان و باباش زندگی می‌‌‌‌‌کرد. عمه‌‌‌‌زینب خیلی مهربان بود. او با بیماران مهربانی می‌‌‌کرد. عمه وقتی به خانه می‌‌آمد، حسابی خسته بود، اما همچنان نمازش را می‌‌خواند.

دیده بیابان می‌دید. نیزه‌های خورشید بر زمین می‌تابید. گل آفتاب در آسمان می‌درخشید. بیابان، نامهربان و عریان بود. سخت بود و سوزان، شنزار در شنزار... نه بادی، نه بارانی، نه بانگی، نه فریادی، نه گُلی، نه گیاهی ... زمین خشک خشک بود، نه آبی، نه سایه‌ای، نه جنبشی و نه جنبنده‌ای...

زینب (ع) دختر علی بن ابیطالب امیر مؤمنان (ع)، مادرش فاطمه‌ی زهرا (ع) دختر پیامبر خدا (ص) و برادران او امام حسن (ع)، امام حسین (ع)، محمد بن الحنفیه و قمر بنی‌هاشم (حضرت عباس) (ع) می‌باشند.

آسمان ابری نبود. اما صاف و شفاف هم نبود. آسمان غمگین بود. فرشته‌های آسمانی ناراحت بودند. مرتب از این‌طرف به آن‌طرف می‌رفتند و به پایین نگاه می‌کردند. آن پایین روی زمین یک رودخانه بزرگ دیده می‌شد.