بایگانی/آرشیو برچسب ها : هوشنگ گلشیری

آقای س. م. به شماره 9/ 12356 مردی است با موی کوتاه. من از او همین را می‌دانستم و این که یحتمل عینک می‌زند.

نویسنده تصمیم گرفته بود یک داستان اجتماعی بنویسد. بدین منظور پس از صرف غذا که یک بشقاب کوفته بود و یک نان و یک فلفل سبز به‌اضافه نصف پیاز به اتاقش رفت.

از پله‌ها که آمدم بالا دیدم پهلوی دستشویی، دراز به دراز، خوابیده است. گفتم: - اون کجاست؟ و زن را دیدم

پله‌ها که پیچ خورد سرش را دزدید و طرح مبهم چهره کودکی‌اش را که توی دالان دیده بود از یاد برد. به مهتابی رسید.

خون سرخ و گرم به همه ملافه‌ها نشت می‌کند. مرا واگذارید! واگذاریدم تا شاید این سَیَلان گرم و سرخ بتواند آن جثه عظیم را از سینه من بشوید.