بایگانی/آرشیو برچسب ها : هوشنگ گلشیری

شب پنجم بود که باز توی خواب شنیدم کسی حرفی زد. وقتی بلند شدم، دیدم باز اختر یادش رفته چراغ‌خواب را روشن کند.

می‌گویم، چرا یکی زنگ نمی‌زند بگوید: «فضل‌الله خان، اولین دندان پسرم، کیومرث، همین امروز صبح نیش زد»؟

شش نفر بودیم: من و زنم و دو بچه و دایی بچه‌ها و زنش، مهری، که هفت‌ماهه آبستن بود. می‌رفتیم طرف‌های اَلَموت.

گفتند: دو بار است آقایی تلفن می‌کند، اسمش را هم نمی‌گوید. گفتم: اگر باز تلفن کرد، اسمش را بپرسید. خاور، دختر بزرگم، گفت: من که رویم نمی‌شود.

از وقفه‌ای که در چرخش کلید پیش آمد فهمیدیم خودش است. این را بعد جاکلیدی و در بارها برایمان گفته‌اند.