بایگانی/آرشیو برچسب ها : شعر کودکانه

آهای آهای بچه‌ها سلام من بر شما با نام پروردگار شروع می‌شه شعر ما تو دلهامون بهاره می‌ریم سفر دوباره یک سفر معنوی که خیلی فایده داره

یه روز و روزگاری تو گرمای تابستون حسنی، خوشحال و خندون دوید از خونه بیرون حسنی دوید به این‌طرف حسنی دوید به اون طرف همبازی شد با سبزه‌ها با غنچه و گل و علف

یکی بود یکی نبود. زیر گنبد کبود، میان یک دشت قشنگ، پر از گل‌های رنگارنگ، پر از پروانه‌های خال‌خالی، یک گوسالۀ کوچولو به اسم «گل‌باقالی» نشسته بود گریه می‌کرد. «گل‌باقالی» غمگین بود. چشم‌های قشنگش از اشک سنگین بود. می‌دانید چرا گریه می‌کرد؟

حسنی از خواب بیدار شد روی دوچرخه‌اش سوار شد پاچه‌ی شلوار رو تا زد روی زین پرید و پا زد دور حیاط چرخ می‌زد تُرمز و تک‌چرخ می‌زد خاله جون هر چی صداش کرد حسنی فقط نگاش کرد

نون و پنیر تازه دفتر قصه بازه شربت و شیر و بستنی اومد دوباره حسنی حسنی تو یه درمانگاه می‌کرد به دکتر نگاه این‌ور و اون ور می‌زد به هر مریض سر می‌زد