بایگانی/آرشیو برچسب ها : سگ

کشاورزی سگ باوفایی داشت. اسم سگ سلطان بود. سگ پیر شده و همه‌ی دندان‌هایش افتاده بود. به همین دلیل هم نمی‌توانست وظایف یک سگ نگهبان را به‌درستی انجام دهد.

در روزگاران قدیم سگی بود که وحشی و بی‌ادب بود. این سگ هر کس را که از کنارش می‌گذشت گاز می‌گرفت. صاحب سگ زنگوله‌ای به گردن سگ انداخت تا مردم از دور صدای زنگوله را بشنوند و به سگ نزدیک نشوند.

یک افسانه‌ی سرخپوستی می‌گوید در زمان‌های خیلی‌خیلی دور سگ‌ها مثل آدم‌ها صحبت می‌کردند و زبان آدم‌ها را بلد بودند. آن‌ها هرروز به هم خبر می‌دادند که در خانه‌ی صاحبشان چه اتفاقی افتاده است و بعد چیزهایی را که از یک دیگر شنیده بودند برای صاحبشان تعریف می‌کردند.

دم‌سیاه تازه به مزرعه‌ی صمد آقا آمده بود. او یک سگ سفید کوچولو با دم سیاه بود. دوست صمد آقا، دم‌سیاه را به او داده و گفته بود: «بزرگ که بشود، سگ نگهبان خوبی می‌شود.»

قهوه، یک گربه‌ی چشم‌سبز و مو قهوه‌ای بود. او خیلی مغرور بود؛ چون فکر می‌کرد یک گربه‌ی اشرافی است. وقتی‌که بچه بود، مادرش همیشه به او می‌گفت: «قهوه جان، مادر مادربزرگت در قصر یک پادشاه به دنیا آمده است.»