Tag Archives: زمستان

چشم دکمه‌ای تک‌وتنها توی حیاط ایستاده بود. او یک آدم‌برفی کوچک و چاق بود. یک کلاه بافتنی کهنه روی سرش بود و یک شال‌گردن دور گردنش. دو چشم او دو دکمه‌ی گرد بودند و دماغش یک هویج نارنجی بلند و نوک‌تیز.

باد سرد زمستانی، تند وزید و گفت: «هوهو... امروز، روز تولد من است. باید با همه‌ی روزها فرق داشته باشد.» باد زمستانی بازهم هو هو کرد، این‌طرف و آن‌طرف وزید و گفت: «کجا بروم؟»

روزی از روزها که فصل پاییز کم‌کم داشت تمام می‌شد، یک پارو به حیاط خانه‌ای رفت. پارو گوشه‌ی حیاط ایستاد و نگاه کرد. او دوست داشت هر چه زودتر آنجا کار کند تا همه دوستش داشته باشند. پارو توی این فکرها بود که از آن گوشه‌ی حیاط صدایی را شنید: «تو اینجا چه‌کار می‌کنی پارو؟ مگر چه خبر شده؟»

یکی بود، یکی نبود. یه گنجشک بود. یک گنجشک کوچولو که تازه یک بهار و یک تابستان و یک پاییز از زندگی‌اش گذشته بود؛ این بود که گنجشک کوچولو هنوز برف ندیده بود، یخبندان ندیده بود، از سرما نلرزیده بود...

در یک روز قشنگ بهاری، قطره‌ی شبنمی از روی برگ گل سرخ افتاد روی دماغ پروانه خانم و او را از خواب بیدار کرد. پروانه خانم چشمان قشنگش را که باز کرد دید ای‌وای خدا جان، بهار شده! خوشحال و خندان بال‌های رنگارنگش را تکان داد و رفت به خانه‌ی خاله‌خرسه و تق و تق و تق در زده. ولی هیچ‌کس در را باز نکرد.