همهی آرزوها، مهرها و دوستیهایی که آدمها دارند، از مهر به پدر و مادر و دوستان گرفته تا آسمانها، زمینها، باغها، خانهها، دانشها، پیشهها، غذاها و نوشیدنیها، همه سراسر جزئی از آرزوی حق است
بخوانیدقصه های شیرین فیه ما فیه: روی ماه، خط نوشتن
به پیامبر (ص) ازآنرو «اُمّی» نمیگفتند که نمیتوانست بنویسد و یا بخواند. ازاینرو به او می میگفتند که دانش او مادرزاد بود، نه اینکه آن را در جایی فراگرفته باشد.
بخوانیدقصه های شیرین فیه ما فیه: اسیران خوشبخت
پیامبر (ص) در جنگی اسیران بسیاری گرفته بود؛ همه دستوپابسته. در میان آنها یکی هم عموی او بود؛ عباس. اسیرانِ دربند، با ناتوانی و سرشکستگی گریه میکردند و مینالیدند؛
بخوانیدقصه های شیرین فیه ما فیه: نامهی نانوشتهی مجنون به لیلی
روزی مجنون خواست که نامهای برای لیلی بنویسد. پس قلم را برداشت و در خود فرورفت: «ای لیلی! چهرهی تو همیشه در چشمم جای دارد.
بخوانیدقصه های شیرین فیه ما فیه: پشت پردهی شب
شب دراز است برای راز گفتن و خواستن نیاز. چه خلوتی به دست آمده است امشب! بدون دردسر مردم و بی زحمت دوستان و دشمنان. خداوند پردهها را کشیده تا آدمها از دورویی در امان بمانند.
بخوانید