از گناهان کبیره یکی زناست که شخص بخاطر غلبه شهوت و نداشتن ایمان با بی پروائی به ناموس مردم تجاوز می‌کند.

خداوند عملی که در آن ذره ای از ریا باشد را قبول نمی‌کند.

صفت رضا این است که شخص به چیزی که محبوب یا مکروهش هست، راضی می‌باشد.

روزی به دنبال بنده است بیشتر از مرگ که در جستجوی بنده است. جنبنده ای نیست که خداوند برایش تعیین رزق نکرده باشد، و هیچ نفسی نمی‌میرد مگر آخرین لقمه که برای او تقدیر شده است را می‌خورد.

یاد حق آن هم با حضور قلب، غایت همه عبادات است. هر ذاکری که در دل و در عمل به مذکور عالم یعنی خداوند توجه داشته باشد به مقامی می‌رسد که شیطان بر او چیره و غالب نتواند بود.

خداوند متاع دنیوی را به دوست و دشمن خود می‌دهد، ولی دین خود را به دوستانش می‌دهد

امواج بلاها را قبل از ورود بلاء بوسیله دعا دفع کنید.

آنکس که مهریه زن را نمی‌دهد و قرض می‌گیرد و ادا نمی‌کند و از دادن زکات واجب جلوگیری می‌کند و غیره از مصادیق سرقت است ولکن تداعی از دزدی به سرقت اموال و متاع مردم مخفیانه و با حیله گرفتن است که مورد نظر است.

اگر همه خبائث در خانه ای نهاده شود، کلید آن خانه دروغ می‌باشد.

کسی که دنیا را دوست بدارد، دنیا او را به کبر می‌رساند، هر کس از دنیا خوشش بیاید دنیا او را به خود حریص می‌کند، هر کس طلب دنیا کرد دنیا او را به طمع می‌کشاند.