از طرف جعفر بن ابراهیم یمانی مأمور تشرّف به ناحیه مقدّسه شدم. وقتی کارم تمام شد، به بغداد رفتم تا با کاروان یمن خارج شوم.

می‌خواستم به شهر سامرا سفر نمایم که هدیه‌ای از ناحیه مقدسه حضرت‌ علیه السلام به دستم رسید

مردی از اهالی شهر بلخ مالی را به همراه نامه‌ای برای امام‌ علیه السلام می‌فرستد. او انگشت خود را مانند قلم روی کاغذ حرکت می‌دهد

ابو عبدالله بن جنید در شهر «واسط» زندگی می‌کرد، روزی حضرت حجت‌ علیه السلام غلامی را نزد او می‌فرستد تا او را بفروشد.

شخصی از مردم عراق نزد من آمد، او سهم امام‌ علیه السلام مال خودش را آورده بود. من آن را برای حضرت‌ علیه السلام فرستادم.

«سُرور» مرد عابد و زاهدی بود، و هیچ‌گاه صدایش را بلند نمی‌کرد. روزی او را در اهواز دیدم، می‌گفت ...

در قُم مردی مدعی شده بود که بچه‌ای که همسرش بدان باردار است، از نطفه او نیست!

هنگامی که حسین بن روح، نایب خاص امام زمان‌ علیه السلام در زندان معتضد عبّاسی به سر می‌بُرد شیعیان به وسیله شلمغانی با حسین بن روح در ارتباط بودند

زمانی که شیخ ابوالقاسم حسین بن روح نوبختی نیابت امام زمان‌ علیه السلام را عهده‌دار بود خود پنهان شده و ابوجعفر محمّد بن علی معروف به شلمغانی را به عنوان رابط بین خود و شیعیان نصب نمود

روزی خواهرزاده ابوبکر بن نخالی عطار را دیدم و گفتم: کجا هستی؟ و کجا می‌روی؟