سال 292 هجری قمری برای انجام اعمال حجّ، به مکّه مکرّمه مشرّف شدم.

سال 306 هجری قمری به قصد مراسم حجّ به مکّه مشرّف شدم، پس از ادای مناسک حجّ، در مکه مقیم شدم، تا سال 309 در مکّه ماندم.

از شهر «فُسطاط» به قصد سفر حج، با گروهی از ملازمانم خارج شدم. در منزل دوم که «عباسیه» نام داشت، برای استراحت و نماز توقف کردم

قبل از سال 300 هجری قمری به مکه مشرف شده بودم. روزی در بیت‌الحرام مشغول طواف بودم. شوط هفتم را آغاز کرده بودم که چشمم به عدّه‌ای از حاجیان افتاد

روزی به خانه مادر ابوجعفر بن بسطام رفتم، او به استقبال من آمد و احترام زیادی بر من نمود تا جایی که خم شد تا پاهای مرا ببوسد!

روزی پسر منصور حلاّج به قُم آمد و نامه‌ای به نزدیکان ابوالحسن موسی بن بابویه قمی نوشت

روزی حلاّج در نامه‌ای خطاب به ابوسهل نوبختی که از رؤسای شیعه بود، نوشت: من وکیل صاحب‌الزمان‌ علیه السلام هستم

بعد از شهادت امام حسن عسکری‌ علیه السلام، شخصی به نام محمّد بن علی بن بلال ادّعای وکالت حجّة بن الحسن عسکری‌ علیه السلام را نمود

در سال 262 هجری قمری به خدمت حکیمه خاتون، دختر امام جواد علیه السلام و خواهر امام هادی‌ علیه السلام و عّمه امام حسن عسکری‌ علیه السلام شرفیاب شدم

در بغداد به حضور مشایخ شیعه رسیدم. ابوالحسن علی بن محمّد سمری بدون مقدمه گفت: خداوند علی بن حسین بن بابویه قمی را رحمت کند.