من دیگه چه طور می‌توانستم توی خانه پدرم بمانم؟ اصلاً دیگر توی آن خانه که بودم انگار دیوارهایش را روی قلبم گذاشته‌اند.

خانم نزهت الدوله گرچه تابه‌حال سه تا شوهر کرده و شش بار زاییده و دوتا از دخترهایش هم به خانه داماد فرستاده‌شده‌اند و حالا دیگر برای خودش مادربزرگ شده است، بازهم عقیده دارد که پیری و جوانی دست خود آدم است

دود همه حیاط را گرفته بود و جنجال و بیابرو بیش از همه‌سال بود. زن‌ها ناهارشان را سرپا خورده بودند و هرچه کرده بودند، نتوانسته بودند بچه‌ها را بخوابانند.

شب روضه هفتگی‌مان بود؛ و من تا پشت‌بام خانه را آب‌وجارو کردم و رخت خواب‌ها را انداختم، هوا تاریک شده بود؛

بیش از سه روز نتوانستند امام‌زاده قاسم بمانند. هاجر صبح روز چهارم، دوباره بغچه خود را بست و گیوه نوی را که وقتی می‌خواستند به این ییلاق سه‌روزه بیایند...

خوب من چه می‌توانستم بکنم؟ شوهرم حاضر نبود مرا با بچه نگه دارد. بچه که مال خودش نبود. مال شوهر قبلی‌ام بود که طلاقم داده بود

ننه‌جون شما هیچ کدوم یادتون نمیآدش. منو تازه دو سه سال بود به خونه شوور فرستاده بودن. حاج اصغرمو تازه از شیر گرفته بودم و رقیه رو آبستن بودم ...

نخستین باری که با او در پلاژ بابلسر برخوردم، هرگز نظرم را جلب نکرد. در میان آن‌همه دیدنی‌هایی که مرا همچون تازه‌وارد ناآشنایی در میان گرفته بود ...

وقتی کلوب را چاپیدند و در و شیشه‌اش را شکستند و تابلواش را پایین کشیدند و تکه‌تکه کردند و توی شهر راه افتادند، هنوز جنجالشان به آن‌طرف‌ها نرسیده بود

«ایوزخانی» قدم آهسته کرد، ایستاد و با پای برهنهٔ خود سه بار زیر قدم خود، برف‌ها را کوبید و با سر به ژاندارم‌هایی که پشت سر او نیزه به دست می‌آمدند ...