در زمان پادشاهی «هونگ وونگ»، در دهکده‌ی کوچک پرت‌افتاده‌ای در ارتفاعات شمال ویتنام، دو برادر از خانواده‌ی «کائو» زندگی می‌کردند.

در روز و روزگاران پیش حاکم بدجنسی زندگی می‌کرد که خیلی چاق بود و خیلی هم نادان.

در روز و روزگاران پیش پسری زندگی می‌کرد که اسمش «ماکاتو» بود. «ماکاتو» یتیم بود.

در سنگاپور تپه‌ی کوچکی وجود دارد که میان مردم به «تپه‌ی سرخ» معروف است.

یکی بود یکی نبود. یک پسربچه‌ی ده‌ساله بود، اسمش «تائوخام.» پدر و مادر این پسر مرده بودند

در روز و روزگاران پیش مرد جوان و نجیبی راه سفر در پیش گرفت. مرد جوان با اسب سفر می‌کرد.

یکی بود یکی نبود، در شهری مردی بود راست و درست جوانمرد، در میان مردم معروف به «راه».

روزی، روزگاری گنجشکی با کلاغی دوست شد.

یک روز تعطیل وقتی فِرِدی فِلینستون در میان ننوی پِبِل مشغول چرت زدن بود زنش ویلما از خانه خارج شد و گفت: فردی بیا کارت دارم!

در روزگاران کهن در سرزمینی دوردست، خیاط بینوایی زندگی می‌کرد به نام مصطفی.