بهار بود، پروانه‌های قشنگ و رنگارنگ در باغ پرواز می‌کردند. حسام، پسر کوچولوی قصه‌ی ما توی این باغ، لابه‌لای گل‌ها می‌دوید و پروانه‌ها را دنبال می‌کرد.

در زمان‌های قدیم در شهری بزرگ و زیبا حاکمی زندگی می‌کرد که به شکار علاقه‌ی فراوانی داشت. او هفته‌ای دو بار به شکار می‌رفت.

روزی روزگاری در سرزمینی دور، شاه و ملکه‌ای بودند که یازده پسر و یک دختر داشتند. این خانواده، زندگی خوش و راحتی داشتند. بچه‌ها در ناز و نعمت زندگی می‌کردند؛ اما روزی رسید که خوشی و راحتی آن‌ها تمام شد.

یک روز صبح، وقتی مرد کشاورز، به لانه مرغ و خروس‌ها رفت، تا به آن‌ها آب و دانه بدهد، دید که درِ لانه باز است و از مرغ و خروس‌ها خبری نیست. او فکر کرد که روباهی آمده و مرغ و خروس‌های او را دزدیده است.

در زمان‌های قدیم صیادی بود که پرندگان را شکار می‌کرد و آن‌ها را در بازار می‌فروخت. روزی، صیاد برای شکار از خانه بیرون رفت. او جای مناسبی را پیدا کرد، دامش را روی زمین پهن کرد و طعمه‌ای کنار آن گذاشت، سپس پشت تخته‌سنگی مخفی شد.

روزی روزگاری، شیری بود که بسیار مغرور و ازخودراضی بود. شیر، هیکل بزرگ و تنومندی داشت و فکر می‌کرد که راستی راستی از همه حیوان‌های دیگر قوی‌تر است و هر کاری بخواهد، می‌تواند انجام دهد.

روزی روزگاری در گوشه یک جنگل بزرگ، روباهی با بچه‌هایش زندگی می‌کرد. روباه برای بچه‌هایش لانه‌ای ساخته بود. او وقتی می‌خواست برای پیدا کردن غذا، بیرون برود، بچه‌هایش را در لانه ‌تنها می‌گذاشت و خودش روانه‌ی جنگل می‌شد.

سال‌های پیش، در کشور ایتالیا، دختر کوچولویی به دنیا آمد. پدر و مادرش که از به دنیا آمدن او خیلی خوشحال شده بودند، جشنی برپا کردند و نام دختر کوچکشان را فلورانس گذاشتند.

حضرت علی (ع) روز سیزدهم رجب در شهر مکه متولد شد. مادر بزرگوارش، بانویی درستکار و پاک به نام فاطمه بود که به اَمر خداوند بزرگ، آن حضرت را در خانه‌ی کعبه به دنیا آورد.

سال‌ها قبل شاهزاده‌ی جوان و زیبایی در قصری بزرگ با پدر و مادر خویش زندگی می‌کرد. یک روز پادشاه رو به همسرش کرد و گفت: «من روزبه‌روز پیرتر می‌شوم.