یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری گوزنی که از راه رفتن در جنگل خسته و تشنه شده بود، کنار جوی آب بزرگی که در جنگل بود رفت تا آب بخورد. گوزن در حال آب خوردن بود که فیلی هم از راه رسید.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی از روزها خاله مهربان چند تا گردو و بادام و فندق را پیش پایش ریخت و گفت: «دیگر هوا دارد سرد می‌شود. باید این‌ها را بشکنم تا مغزشان را توی زمستان بخورم.»

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری کلاغی با بچه‌اش بالای درخت کاجی آشیانه داشت. بچه کلاغ از آن بچه‌هایی بود که همیشه نوک و سروصورتش کثیف بود.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری بز بازیگوشی که زنگوله به گردن نداشت، از گله‌ی گوسفندها و بزها دور شد و برای خودش رفت و رفت و رفت. بز بازیگوشِ سیاه آن‌قدر رفت تا به کوهستان رسید؛

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی از روزها خانم خانه برای آشپزخانه، یک قوری کوچولو خرید. بعد آن را از توی جعبه درآورد و خوب شست و تمیز کرد و روی سماور گذاشت. سماور خوش‌حال شد و سلام کرد

در یکی از روزهای بهاری که آسمان پر از تکه ابرهای کوچک و بزرگ بود، بچه گنجشکی هم توی آشیانه تنها بود. برای چی تنها بود؟ برای آن که مادر و پدر این گنجشک کوچولو رفته بودند برای او دانه و غذا بیاورند.

دو تا بچه موش بودند که کنار پدر و مادرشان زندگی می‌کردند. اسم یکی از بچه موش‌ها دم‌کوتاه بود، اسم آن‌یکی هم دم بلند. دم بلند و دم‌کوتاه برادرهای خوبی بودند؛ ولی همیشه باهم دعوا می‌کردند؛

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی و روزگاری در یک روستا بزغاله‌ی بازیگوشی بود که هیچ‌وقت روی پای خودش بند نبود؛ یعنی چی؟ یعنی این‌که این بزغاله همیشه این‌طرف و آن‌طرف می‌دوید و بازی می‌کرد.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی در یک جنگل سبز لاک‌پشتی آرام‌آرام می‌رفت که یک خرگوش دید. خرگوش جست‌وخیزکنان به دنبال غذا بود که چشمش به لاک‌پشت افتاد.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی از روزها پسر کوچولویی یک توپ خرید. یک توپ قشنگ با خط‌های قرمز و سفید. پسر کوچولو توپ را توی اتاقی گذاشت و با آن بازی کرد.