یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. یک مرغابیِ سفید کوچولو بود که با مادر و خواهرها و برادرهایش کنار یک دریا زندگی می‌کردند

یک روز خروسِ خاله مهربان روی دیوار رفته بود. همان خاله مهربانی که خوب می‌شناسی و قصه‌اش را هم برایت گفته‌ام... بله... آن روز خاله مهربان توی خانه نبود و روستا هم خلوت بود.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری بچه روباهی تک‌وتنها از لانه بیرون آمد و به راه افتاد. رفت و رفت و رفت تا به جنگل رسید. در جنگل سرگرم تماشای حیوان‌ها و پرنده‌ها و درخت‌ها بود که یک‌دفعه گرگی سر راه او ایستاد.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی از روزها پسر کوچولویی صاحب یک پیراهن قشنگ شد. پیراهن، سفید بود و از بالا تا پایین پنج‌تا دکمه داشت. دکمه‌ها را برای باز و بسته کردن جلوی پیراهن می‌دوزند.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری بز بازیگوشی بود که هیچ‌وقت ساکت و آرام نبود. گوسفندها و بزها به او می‌گفتند: «کاشکی زنگوله به گردن تو می‌افتاد.»

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری گرگی از جایی می‌گذشت. گرگ، سر راه خودش چند هویج تازه دید. با خودش گفت: «هویج، غذای خرگوش است. خرگوش هم غذای گرگ است.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری در یک جالیز، هندوانه و خربزه و طالبی‌ای باهم دوست بودند. بله، این سه تا دوست، همیشه باهم می‌گفتند و می‌خندیدند و خوش بودند.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری گوزنی که از راه رفتن در جنگل خسته و تشنه شده بود، کنار جوی آب بزرگی که در جنگل بود رفت تا آب بخورد. گوزن در حال آب خوردن بود که فیلی هم از راه رسید.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی از روزها خاله مهربان چند تا گردو و بادام و فندق را پیش پایش ریخت و گفت: «دیگر هوا دارد سرد می‌شود. باید این‌ها را بشکنم تا مغزشان را توی زمستان بخورم.»

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری کلاغی با بچه‌اش بالای درخت کاجی آشیانه داشت. بچه کلاغ از آن بچه‌هایی بود که همیشه نوک و سروصورتش کثیف بود.