یونس فرزند «متّا» یکی از پیغمبران بود که به هدایت مردم «نینوا» فرستاده شد. یونس مدت‌ها مردم را پند داد و به پرستش خدای یگانه و به احکام دین دعوت کرد اما مردم سخنان او را قبول نکردند.

شداد از قوم عاد و ثمود بود و او هم مانند نمرود و فرعون پادشاهی زورمند و زورگو بود و بت‌پرست بود و به خدا عقیده نداشت و بعدازآنکه پایۀ دولتش محکم شد و بر مردم روزگار خود مسلط شد ادعا کرد که «هیچ‌کس از من بالاتر نیست.»

سلیمان پسر داود و جانشین او بود. مردم از زمان کودکی سلیمان از خوبی و دانایی و عدالت‌خواهی او خبر داشتند و سلیمان در آغازِ جوانی بود که به پادشاهی رسید و به پیغمبری هم برگزیده شد.

طالوت و جالوت دو پادشاه بودند که باهم اختلاف داشتند. طالوت از بنی‌اسرائیل بود و به خدا ایمان داشت و جالوت بت‌پرست بود؛ و موقعی که جنگ میان این دو گروه به مرحله سختی رسیده بود و طالوت از شکست خود بیمناک شده بود داود به کمک او رسید.

پدر خضر پادشاه یکی از شهرها بود و خضر از کودکی در جستجوی معرفت و حکمت بود و به خداپرستی راه یافت و از همه مردم شهر داناتر شد. وقتی خضر بزرگ شد پدرش خواست او را جانشین خود سازد اما خضر قبول نکرد

پسرخالۀ موسی، قارون یکی از خویشان موسی بود. بعضی گفته‌اند که پسرخاله یا پسرعموی او بوده و خواهر موسی نامزدش بوده. قارون مردی خوش‌قیافه و خوش‌برخورد بود. تا جوان‌تر بود موسی را محترم می‌شمرد و از احترامی که در خانۀ فرعون داشت خوشحال بود.

بعدازاینکه یوسف از دنیا رفت فرمانروایی مصر به دست فرعون‌ها افتاد. فرعون‌ها نفع خود را در ترویج بت‌پرستی می‌دیدند و چون فرزندان یعقوب و بنی‌اسرائیل به خداپرستی مشهور بودند فرعون‌ها با ایشان مخالف شدند.

یوسف از همۀ فرزندان یعقوب زیباتر بود و یعقوب این پسر خردسال زیبا و شیرین‌زبان خود را از همه فرزندانش بیشتر دوست می‌داشت و از اینکه یوسف و بنیامین خیلی زود بی‌مادر شده‌اند غمگین بود.

حضرت ایوب با مقام پیغمبری، دین ابراهیم را ترویج می‌کرد. کار ایوب کشاورزی و دام‌پروری بود و خداوند به او برکت و نعمت بسیار داده بود: مزرعه‌ها سرسبز، گاو و گوسفند فراوان، کشتی، باغ و خانه و فرزندان خوب و هر چه را مردم آرزو دارند.

حضرت ابراهیم در کودکی یتیم شد ولی خانواده او خانواده مشهوری بود. ابراهیم پس از مرگ پدر زیر دست عموی خود بزرگ شد و او را پدر می‌نامید.