قصه شب: روزی روزگاری گوزنی و بچه گوزنی برای خوردن غذا در جنگل به راه افتادند. آن‌ها همین‌طور که می‌رفتند به جایی رسیدند که پر از درخت بود. آن‌قدر که شاخ و برگ درخت‌ها همه‌جا را پر کرده بود.

قصه شب: روزی از روزها بابای مهربانی برای پسرش سه چهارتا بادکنک رنگ‌ووارنگ خرید. از آن بادکنک‌هایی که هرکس می‌دید خوشش می‌آمد و با آن‌ها بازی می‌کرد. بادکنک‌ها سفید و آبی و قرمز و نارنجی بودند. بادکنک‌ها وقتی به خانه رسیدند شادی کردند.

قصه شب: روزی روزگاری گوسفندی و بچه گوسفندی به صحرا رفتند. برای چی؟ برای چریدن یا علف خوردن. آن‌ها، تنها بودند؟ نه، با گوسفندها و بزهای دیگر رفتند.

قصه شب: یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی از روزها خانم کوچولو کنار سفره نشسته بود و غذا نمی‌خورد. مادرش گفت: «دخترم، چی شده؟ چرا غذا نمی‌خوری؟»

قصه شب: روزی روزگاری گنجشکی دانا بالای یک رودخانه پرواز می‌کرد. گنجشک رفت و رفت و رفت تا این‌که یک‌دفعه تشنه شد. این بود که با خودش گفت: «بروم پایین آب بخورم بعد دوباره پرواز کنم.»

قصه شب: روزی روزگاری در یک جنگل بزرگ خرگوشی زندگی می‌کرد که من هم اسمش را نمی‌دانم. خرگوش هرروز صبح شاد و خوش‌حال برای پیدا کردن میوه از لانه بیرون می‌رفت و با دستان پر از میوه به لانه برمی‌گشت.

قصه شب: توی یک حوض کوچک که پر از آب بود، یک ماهی کوچولوی کوچولو، زندگی می‌کرد. اسم این ماهی دم‌سفید بود، برای آنکه رنگ دُم قشنگش سفید بود.

قصه شب: روزی از روزها در یکی از خانه‌ها، گل کوچکی با گلدان کوچکی کنار یک پنجره نشست. پنجره با دیدن گل کوچک گفت: «سلام گل کوچولو، خوش‌آمدی!» گل کوچولو نگاهی به دوروبرش انداخت و گفت: «اینجا کجاست؟ من الآن کجا هستم؟»

داستان شب: روزی روزگاری در یک روستا مردی بود که دو الاغ داشت. این الاغ‌ها سال‌ها بود که برای مرد روستایی کار می‌کردند. مرد روستایی هرروز با این الاغ‌ها علف و چیزهای دیگر به دوروبر روستا می‌برد

داستان شب: بچه‌گربه‌ای بود به اسم دم‌سیاه. برای چی دم‌سیاه؟ خُب برای این‌که دمش سیاه بود. یکی از روزهای پاییزی که کوچه‌ها خلوت بود، دم‌سیاه بیرون آمد و مشغول گردش شد.