موش‌ها با راسوها در جنگ‌وگریز بودند و همیشه از آن‌ها شکست می‌خوردند. ازاین‌رو نشستی برپا کردند و به این نتیجه رسیدند که دلیل شکست‌های پی‌درپی آنان نداشتن رهبر و فرمانده است.

موشی روی بدن شیری خفته پرید، شیر از خواب بیدار شد، موش را در چنگال خود گرفت و او را به‌طرف دهانش برد.

روزی روزگاری خرگوش‌ها نشستی برپا کردند و پیش هم از ناامنی زندگی‌شان و از ترسی که از انسان‌ها، سگ‌ها و جانوران دیگر به دل داشتند، نالیدند.

گرازی کنار درختی ایستاده بود و دندان‌های بلند خود را با سابیدن به تنۀ آن، تیز می‌کرد. روباهی که ازآنجا می‌گذشت...

همچنان که خورشید در افق مغرب پایین می‌رفت، گرگی سایۀ بلند خود را بر زمین دید و با خود گفت: «عجیب است که من با این جثۀ بزرگ از شیر می‌ترسم!

در یکی از روزهای زمستان، مردی ماری را که از شدت سرما یخ زده بود یافت. مرد دلش به حال مار سوخت و او را توی سینه خود گذاشت...

گرگی با خود فکر کرد اگر لباس مبدّل بپوشد، غذای فراوان به دست خواهد آورد. ازاین‌رو به‌قصد فریب چوپان، پوستینی به تن کرد...

صدای قورقور قورباغه‌ای، توجه شیری را به خود جلب کرد. شیر که تصور می‌کرد چنان صدای بلندی از گلوی جانوری تنومند بیرون می‌آید به سمت صدا راه افتاد؛

چوپانی توله گرگی را که تازه به دنیا آمده بود، یافت و آن را پیش سگ‌های گله‌اش برد. توله گرگ با سگ‌ها بزرگ شد و هر وقت گرگی گوسفندی را از گله می‌ربود،

ماری وارد کارگاه آهنگری شد. مار، به جستجوی یافتن چیزی برای خوردن، سوهان آهنگری را دید و آن را نیش زد.