خرگوشی و لاک‌پشتی بر سر اینکه کدام‌یک تندتر می‌روند، باهم بحث می‌کردند و چون بحث آن‌ها به جایی نرسید، تصمیم گرفتند در زمان و مکانی معین باهم مسابقه بدهند.

درخت صنوبری و بوتۀ خاری باهم بحث می‌کردند. صنوبر خودستایی می‌کرد و می‌گفت: «تو چطور خودت را با من مقایسه می‌کنی؟

شیری بیمار که در غاری به حال مرگ افتاده بود، به رفیق صمیمی‌اش روباه گفت: «اگر می‌خواهی من زنده بمانم و از بستر بیماری برخیزم، زبان چرب و نرمت را بکار بگیر

در یکی از گردهمایی‌های جانوران، میمون از جا برخاست و مشغول رقصیدن شد. تمام حاضران از برنامۀ او خوششان آمد و به‌شدت برایش کف زدند.

گوزنی که یک‌چشمش کور بود، برای چرا به ساحل دریا رفت. گوزن که از سوی دریا خطری احساس نمی‌کرد...

زنبوری روی سرِ ماری جا خوش کرد و با نیش‌های پی‌درپی خود او را آزار داد.

راهزنی در راه مردی را کشت. وقتی رهگذران به تعقیب مرد پرداختند، راهزن با دست‌های خون‌آلود گریخت.

لاک‌پشتی از عقابی خواست تا به او پرواز بیاموزد. عقاب به او گفت که طبیعت، جسم او را برای پرواز نساخته است؛

پس‌ازآنکه زئوس انسان را آفرید، به هرمس گفت تا به جسم آنان هوش و خرد بیفزاید.

می‌گویند میمون‌ها دوقلو می‌زایند؛ اما فقط به یکی از آن‌ها توجه می‌کنند. آن‌ها به بچۀ موردعلاقۀ خود با مهر و محبت غذا می‌دهند.