الاغی با بار نمک از رودخانه‌ای می‌گذشت که ناگهان تعادل خود را از دست داد، به داخل آب سرنگون و بار نمکش در آب حل شد.

مردی که قصد خرید الاغ داشت، الاغی را به شرط امتحان خرید و حیوان را جلو آخور و میان الاغ‌های دیگر خود، رها کرد.

سگی که در آخور رفته بود، نه خودش می‌توانست علوفه بخورد و نه به اسبی که آنجا بود، اجازۀ نزدیک شدن به آخور را می‌داد.

کارگری ناشی همچنان که پشم گوسفندی را می‌چید، پوست و گوشت او را هم می‌برید.

شیری با الاغی شریک شدند و به شکار رفتند. وقتی به غاری رسیدند که تعدادی بز وحشی در آن بودند

بز جوانی که لنگ‌لنگان در عقب گله حرکت می‌کرد، گرگی را در تعقیب خود دید. بز به‌سوی گرگ برگشت و به او گفت: «خوب می‌دانم که مرا خواهی خورد؛

روزی چوپانی گلۀ خود را در چراگاهی می‌چراند که متوجه شد گروهی از بزهای وحشی به گلۀ او پیوسته‌اند و با بزهای او مشغول چرا هستند. چوپان، به هنگام غروب، بزهای وحشی را همراه گلۀ خود به غاری برد

بزی و خری در مزرعه‌ای روزگار می‌گذراندند. بز به خر -که همیشه غذای کافی در اختیار داشت- حسودیش شد و یک روز به او گفت: «زندگی تو مثل عذابی است که پایانی در آن به چشم نمی‌خورد.

دو قاطر با بارهایی سنگین هم‌سفر بودند. یکی از آن دو، صندوق‌هایی پر از پول به دوش می‌کشید و دیگری کیسه‌هایی پر از جو.

گاو نری که از دست شیری می‌گریخت، به غاری پناه برد، غار پناهگاه بزهای کوهی بود. بزها با دیدن گاو نر شروع به شاخ زدن به او کردند.