مورچۀ تشنه‌ای که برای خوردن آب به جویباری نزدیک شده بود، به داخل آب افتاد و آب او را با خود برد.

نخستین مورچه نیز چون آدمیزاد زندگی را آغاز کرد. او در آغاز کشاورزی بود که از کشت و کار خود رضایت نداشت و چشمش مدام دنبال دسترنج دیگران بود.

زنبوران عسل از انسان‌ها که خود را مالک عسل آن‌ها می‌دانستند، ناراحت بودند. آنان نزد زئوس رفتند و از او خواستند قدرتی در نیش آن‌ها بگذارد

پشه‌ای بر شاخ گاو نری نشست. او پس از مدتی طولانی تصمیم گرفت از جایی که نشسته بود به جای دیگری برود؛

پشه‌ای به شیری گفت: «من از تو نمی‌ترسم. از تو کاری برنمی‌آید که از من برنیاید. اگر جز این است بگو.

جیرجیرکی در میان شاخ و برگ درختی تناور جیرجیر می‌کرد و روباهی پایین درخت برای خوردن او نقشه می‌کشید.

خرگوشی از دست عقابی می‌گریخت و به جستجوی کمک به هر سو نگاه می‌کرد. بااین‌همه، تنها موجودی که دید، سوسکی بیابانی بود.

مدت‌ها بود که نبردی سخت بین نهنگ‌ها و دلفین‌ها درگرفته بود. یک روز ماهیِ ریزی خود را به سطح آب رساند و سعی کرد آن‌ها را باهم آشتی بدهد؛

خرچنگی به پسرش می‌گفت که کج راه نرود و خود را به سنگ‌های خیس نمالد.

آسیابانی با پسر کوچک خود، الاغشان را به بازار مال فروشان می‌بردند تا آن را بفروشند. آن دو در میان راه به دخترانی که باهم می‌گفتند و می‌خندیدند، برخوردند.