زئوس، یک گاو نر، پرومِته یک انسان و آتِنا یک خانه ساختند. سپس برای داوری در مورد عیب و نقص کارشان، موموس را انتخاب کردند.

هِرمِس که دلش می‌خواهد از ارزش خود نزد انسان‌ها باخبر شود، لباس مبدل می‌پوشد و به کارگاه مجسمه‌سازی می‌رود.

روزی، روزگاری هِرمِس گاری‌ای پر از دروغ و شرارت و نیرنگ را به گوشه و کنار جهان می‌برد و اندک‌اندک آن را در میان کشورهای گوناگون، پخش می‌کرد.

گاوچرانی به هنگام چراندن گاوها، گوساله‌ای را در مَرغزار گم کرد. گاوچران نذر کرد که اگر دزدِ گوسالۀ خود را بیاید، بزغاله‌ای برای زئوس قربانی کند.

آورده‌اند که زئوس، جانوران را در برابر چشمان انسان می‌ساخت و آن‌ها را با توانایی‌های گوناگون از زور گرفته تا سرعتِ دویدن و پریدن، مجهز می‌کرد.

زئوس تمام خوبی‌های زندگی را درون سبویی ریخت، درِ سبو را بست و آن را به مردی مطمئن سپرد. مرد که کنجکاوی امانش را بریده بود، برای اطلاع ازآنچه درون سبو بود، درِ سبو را گشود.

مردی، کشتیِ شکسته‌ای دید، دست‌هایش را به آسمان بلند کرد و به بیدادگری خدایان اعتراض کرد.

روزگاری مردی مجسمه‌ای چوبی از هِرمِس ساخت و آن را برای فروش به بازار برد. ازآنجاکه پس از مدتی، خریداری به سراغ او نیامد

شکم و پاها باهم بگومگو می‌کردند که کدام‌یک قوی‌ترند. پاها اصرار داشتند که آن‌ها قوی‌ترند.

به هنگام ازدواج زئوس، هر جانوری هدیه‌ای درخور توان خود برای او برد. مار نیز گلی به دهان گرفت و با آن به آسمان خزید؛