در زمان‌های قدیم بال شترمرغ‌ها به‌اندازه‌ای دراز بود که با آن تا آسمان پرواز می‌کردند و بر فراز ابرها لانه می‌ساختند. در یکی از روزها شترمرغی که از لابه‌لای ابرها به زمین می‌نگریست مشاهده کرد که در نیزار کنار تالابی لکلک‌های زیادی جمع شده‌اند

دشت بزرگ تنهای تنها کنار کوه نشسته بود. نه آهویی، نه سنجابی، نه درختی. فقط چند تا عقرب و مارمولک آنجا زندگی می‌کردن.

آسمان پر از ابر شده بود؛ ابرهای سیاه و پر سروصدا. یک تکه ابر بارانی هم کناری ایستاده بود؛ یک ابر بارانی کوچک. ابر بزرگ از راه رسید و گفت: آهای کوچولو برو کنار!

وقتی یونکارا به ریاست قبیله‌ی «کابلاری» رسید تصمیم گرفت که از سرزمین جد خود دیدن کند. نام جدش «بایاما» بود و در سرزمینی دورتر از غروبگاه خورشید زندگی می‌کرد.

در روزگاران قدیم روباه پرنده و سمندر دم خال‌مخالی باهم دوست صمیم بودند و در یک کپر زندگی می‌کردند و باهم شکار می‌نمودند. سمندر روزی به دوست خود گفت: من امروز می‌خواهم به نزد طایفه‌ای از بومیان بروم...

یک کانگوروی دم‌دراز در استرالیا بود و با یک خرس که او * هم دُم خیلی دراز داشت دوست صمیم بود و باهم در یک کپر زندگی می‌کردند. خشک‌سالی عجیبی بود و این دو دوست صمیم بر کنار گودال آب کم‌عمقی مسکن گزیده بودند.

در زمان‌های قدیم بسیار قدیم آن دسته از ستارگانی که ما آن‌ها را ثریا یا پروین* می‌نامیم و گاهی هم به آن‌ها هفت‌خواهران می‌گوییم هفت‌تا دختر قشنگ یخین بودند.

روزی از روزها کلاغی و شاهینی در بیشه‌ای باهم شکار می‌کردند. پس‌ازآنکه مدتی باهم راه رفتند تصمیم گرفتند که هر یک در جهت مخالف دیگری برود و به شکار بپردازد و در انتهای روز هرچه شکار کرده‌اند با یکدیگر قسمت کنند.

اوایل قرن نوزدهم میلادی بود و مردم اروپا از بس در ظرف سه قرن گذشته در علم و صنعت پیشرفت کرده بودند خیلی مغرور شده بودند، هیچ‌کس را جز خودشان آدم حساب نمی‌کردند.

«رُلامانو» رب‌النوع دریاها بود. اقیانوس آبی با تمام خزاین مرواریدهای رخشان و مرجان‌های گلی رنگش به او تعلق داشت. در اعماق دریاها دارای حکومت اسرارآمیزی بود که اشعه‌ی آفتاب با رنگ‌های سبز و خاکستری به قلمرو حکومت او وارد می‌شد.