جیمز، خواهرش سالی و دوست صمیمیشون مارک خیلی حوصله‌شون سر رفته بود. اون‌ها کل روز بازی کرده بودن، ولی حالا که هوا تاریک شده بود و نمی‌شد چیزی رو خوب دید، دیگه نمی‌دونستن چی کار کنن.

موش و گربه‌ای در یک مزرعه زندگی می‌کردند. آن‌ها برخلاف بقیه‌ی موش و گربه‌ها، خیلی باهم دوست بودند. یک روز، موش و گربه تصمیم گرفتند به انباری مزرعه بروند.

یک روز آقا گرگه یک مرغ چاق‌وچله‌ی سرخ‌شده پیدا کرد که آقای آشپز آن را کنار پنجره گذاشته بود تا سرد شود.

عمو لئون شکارچی خیلی خوبی بود. او هرسال، فصل شکار که می‌شد، تفنگش را برمی‌داشت و به جنگل می‌رفت و بعد خوشحال و خندان با شکارهایش به دیدن برادرزاده‌هایش، لیدی و پل، می‌رفت.

خانم عنکبوت گرسنه بود، برای همین تندوتند تار می‌تَنید. اما با خودش می‌گفت: «فکرش را بکن، یک مگس یا یک زنبور از اینجا رد شود و توی تارهای من گیر بیفتد.

خانه‌ی کاپولت در ورونا، در آن شب گرم تابستانی، روشن‌تر از همه‌جا بود. روی دیوار تالار، فرشینه‌های ابریشمی آویخته بودند و نور شمع‌های دوازده شمعدان بلوری، روی سر حاضران نقاب‌زده‌ای که در تالار می‌چرخیدند

خرگوش کوچولو از لانه‌اش بیرون رفت تا هوایی بخورد که یک‌دفعه سروکله‌ی یک سگ گنده پیدا شد.

مادربزرگ قصه‌ی قشنگی برای نوه‌ی قشنگش باربارا تعریف کرد. قصه‌ی او درباره‌ی کرم کوچکی بود که خانه نداشت و سرما می‌خورد.

خانم دوفور یک طوطی سخنگو خریده بود. طوطی او پرهایی به رنگ قرمز و سبز داشت. او هرروز کلمات جدیدی به طوطی‌اش یاد می‌داد تا بهتر حرف بزند

در تمام کشور جشن و شادی بر پا بود و همه‌جا چراغانی شده بود، چون دختر پادشاه به دنیا آمده بود؛ دختری کوچولو و زیبا.