در روزگاران خیلی خیلی قدیم، شاید دو هزار سال پیش‌ازاین، مرد ثروتمندی بود که زنی زیبا و پرهیزگار داشت. زن و شوهر یکدیگر را دوست داشتند ولی اجاقشان کور بود

روزی روزگاری، در جنگلی انبوه، پادشاهی با شور و حرارت شکاری را تعقیب می‌کرد.

یکی بود یکی نبود، جادوگری بود که اغلب خود را به شکل یک گدا درمی‌آورد و در ظاهر به‌قصد گدایی به در خانه‌ها می‌رفت...

روزی روزگاری، دختر کوچکی بود که هرگز حرف بزرگ‌تر از خود را گوش نمی‌کرد.

مرد فقیری بود که دوازده فرزند داشت و به همین دلیل مجبور بود شبانه‌روز کار کند.

مادر هانس پرسید: - هانس، کجا داری می‌روی؟ او جواب داد: - نزد گِرِتل. - مواظب خودت باش. - مواظب هستم.

روزی روزگاری، شاهزاده خانمی بود که در قصری زندگی می‌کرد. یکی از برج‌های این قصر دوازده پنجره داشت.

زن جادوگری بود که سه پسر داشت و پسرها از صمیم قلب یکدیگر را دوست داشتند.

یکی بود یکی نبود، پادشاهی بود که تنها پسرش عاشق دختر پادشاه قدرتمند سرزمین همسایه شده بود. اسم شاهزاده خانم، مالین بود.

هیزم‌شکن فقیری در کلبه‌ای کوچک در حاشیه جنگلی دوردست با همسر و سه دخترش زندگی می‌کرد.