روزی از روزهای یک زمستان سخت که برفی سنگین روی زمین نشسته بود، پسرکی بیچاره مجبور بود با سورتمه به جنگل برود و هیزم بیاورد.

یک سرباز نترس و بی‌باک به هیچ‌چیز اهمیت نمی‌دهد. روزی چنین سربازی از کارش برکنار شد. او که کار دیگری بلد نبود، نمی‌توانست پولی دربیاورد، برای همین سرگردان شده بود

روزی روزگاری، پادشاهی بود که یک دختر داشت. او دستور داده بود کوهی بلورین درست کنند

در روزگاران خیلی خیلی قدیم، آن زمانی که فرشتگان روی زمین سرگردان بودند، باروری و حاصلخیزی زمین خیلی بیشتر از حال بود؛

یکی بود یکی نبود، دهقانی شرور و فریبکار بود که حقه‌بازی او حدومرزی نداشت. یکی از حقه‌های او دست انداختن ارواح خبیثه بود.

چقدر موجب خوشبختی و راحتی است که پسری به همه حرف‌های دیگران با دقت گوش دهد؛

روزی روزگاری، یک دزد با همدستانش در جنگلی بزرگ زندگی می‌کرد. آن‌ها در غارها با پشت صخره‌ها پنهان می‌شدند

زن‌وشوهری مسن و روستایی سال‌های سال غروب‌ها پس از کار روزانه کنار کلبه‌شان می‌نشستند و استراحت می‌کردند.

خیاطی لاف‌زن که خیاط چندان خوبی هم نبود به سرش زد برود و دنیا را بگردد. وقتی شرایط فراهم شد، او محل کارش را ترک کرد و راه سفر در پیش گرفت.

یکی بود یکی نبود، پسرک فقیری بود که پدر و مادرش را از دست داده بود. قاضی شهر او را به کشاورزی ثروتمند داد تا بزرگش کند.