یکی بود یکی نبود، دهقانی شرور و فریبکار بود که حقه‌بازی او حدومرزی نداشت. یکی از حقه‌های او دست انداختن ارواح خبیثه بود.

چقدر موجب خوشبختی و راحتی است که پسری به همه حرف‌های دیگران با دقت گوش دهد؛

روزی روزگاری، یک دزد با همدستانش در جنگلی بزرگ زندگی می‌کرد. آن‌ها در غارها با پشت صخره‌ها پنهان می‌شدند

زن‌وشوهری مسن و روستایی سال‌های سال غروب‌ها پس از کار روزانه کنار کلبه‌شان می‌نشستند و استراحت می‌کردند.

خیاطی لاف‌زن که خیاط چندان خوبی هم نبود به سرش زد برود و دنیا را بگردد. وقتی شرایط فراهم شد، او محل کارش را ترک کرد و راه سفر در پیش گرفت.

یکی بود یکی نبود، پسرک فقیری بود که پدر و مادرش را از دست داده بود. قاضی شهر او را به کشاورزی ثروتمند داد تا بزرگش کند.

سه زن که به گُل تبدیل شده بودند، در یک مزرعه روییدند. یکی از آن‌ها اجازه داشت هر شب به خانه‌اش برود

من به سرزمین شلورافن رفته بودم. برخی از مردم آنجا را «بهشت دیوانگان» می‌نامند.

استاد کوبلرسال مردی ریزنقش، استخوانی و پرکار بود. به خاطر تحرک و فعالیت زیادش جایی بند نمی‌شد.

گل گلی و قرمزی دو تا ماهی بودند که با هم همبازی بودند.