یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری در یک جالیز، کدو و بادمجانی دوست بودند. آن‌ها همیشه باهم این‌ور و آن‌ور می‌رفتند و بازی و شادی می‌کردند.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی از روزها آقا کوچولو توی اتاق داشت بازی می‌کرد. او با سه‌چرخه‌ی کوچولویش این‌ور و آن‌ور می‌رفت.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی از روزها جوجه‌های خاله مهربان پیش مادرشان آمدند و گفتند: «ما می‌خواهیم برویم توی حیاط بازی کنیم.»

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری کلاغ کوچکی که تازه پرواز کردن یاد گرفته بود به مادرش گفت: «مادر جان، امروز می‌خواهم بروم و غذا پیدا کنم. کجا بروم و چه‌کار کنم؟»

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. یک مرغابیِ سفید کوچولو بود که با مادر و خواهرها و برادرهایش کنار یک دریا زندگی می‌کردند

یک روز خروسِ خاله مهربان روی دیوار رفته بود. همان خاله مهربانی که خوب می‌شناسی و قصه‌اش را هم برایت گفته‌ام... بله... آن روز خاله مهربان توی خانه نبود و روستا هم خلوت بود.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری بچه روباهی تک‌وتنها از لانه بیرون آمد و به راه افتاد. رفت و رفت و رفت تا به جنگل رسید. در جنگل سرگرم تماشای حیوان‌ها و پرنده‌ها و درخت‌ها بود که یک‌دفعه گرگی سر راه او ایستاد.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی از روزها پسر کوچولویی صاحب یک پیراهن قشنگ شد. پیراهن، سفید بود و از بالا تا پایین پنج‌تا دکمه داشت. دکمه‌ها را برای باز و بسته کردن جلوی پیراهن می‌دوزند.

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری بز بازیگوشی بود که هیچ‌وقت ساکت و آرام نبود. گوسفندها و بزها به او می‌گفتند: «کاشکی زنگوله به گردن تو می‌افتاد.»

یکی بود یکی نبود، غیر از خدا هیچ‌کس نبود. روزی روزگاری گرگی از جایی می‌گذشت. گرگ، سر راه خودش چند هویج تازه دید. با خودش گفت: «هویج، غذای خرگوش است. خرگوش هم غذای گرگ است.