این بازی تقریباً در بیشتر نقاط روستایی و عشایری ایران و با نام‌های مختلفی رواج دارد. ابتدا به تناسب تعداد بازیکنان، دایره‌ای روی زمین کشیده می‌شود،

به‌قیدقرعه یک نفر انتخاب شده و خم می‌شود تا بقیه افراد از روی او بپرند. این بازی دوازده مرحله دارد که در هر مرحله فرد پرنده باید حین پریدن جمله مشخصی را گفته و عملی طنزگونه و یا مهارتی انجام دهد.

بیل گردانی در منطقه نیم ور (استان مرکزی) دارای قدمت بسیاری بوده و با توجه به ارزش‌ها و جنبه‌های آیینی، در فهرست میراث معنوی کشور به ثبت رسیده است.

شرکت‌کنندگان به‌قیدقرعه، یک نفر را به‌عنوان گرگ انتخاب می‌کنند که باید دنبال بچه‌های دیگر شرکت‌کننده بدود و آن‌ها را بگیرد. وقتی گرگ به یکی از بچه‌ها نزدیک شود او باید روی یک بلندی که یا از پیش معین‌شده و یا هر بلندی دیگر، برود

این بازی با نام‌های یک‌لنگه‌پا، الخترک، الختور، رمازا و یا خروس‌جنگی نیز معروف است و در اغلب نقاط ایران رواج دارد. بازی الختر یک بازی هیجانی و ساده است.

این بازی تقریباً در تمام مناطق ایران رواج دارد و لذا از قواعد مختلفی برخوردار است، شرکت‌کنندگان به دو دسته تقسیم می‌شوند تیم آغازکننده به‌قیدقرعه انتخاب می‌شود.

ابتدا شرکت‌کنندگان در این بازی دست‌های یکدیگر را گرفته و حلقه‌ای را تشکیل می‌دهند، یکی از بازیکنان که غالباً از همه بزرگ‌تر است نقش استاد را بازی می‌کند.

روزی بود، روزگاری بود. یک روز انوشیروان با همراهان به شکار می‌رفتند. در صحرای دور از آبادی به ویرانه‌ای رسیدند. انوشیروان با اسب به‌طرف ویرانه راند تا بداند که آنجا چگونه جایی بوده و چرا ویران شده

روزی بود، روزگاری بود. شیخ ابوسعید، درویشی بود دانادل و معروف که در نیشابور خانقاهی داشت و شاگرد و مرید بسیار داشت. یک روز شیخ با جمعی از دوستان از صحرا می‌گذشتند و به یک آسیاب رسیدند.

روزی بود، روزگاری بود. یک مرد مارگیر بود که در گرفتن مار خیلی تجربه داشت و کارش این بود که می‌رفت دم سوراخ مار تله می‌گذاشت و معجون‌های خوشبو در آن می‌گذاشت و افسون‌های عجیب‌وغریب می‌خواند