قصه شب: روزی روزگاری خرگوشی از لانه‌اش بیرون رفت. برای چی؟ برای این‌که غذایی پیدا کند و برای بچه‌هایش ببرد. غذای خرگوش چی‌یه؟ هویج و کلم و کاهو و از این‌جور چیزها...

قصه شب: روزی از روزها خانم خانه برای پسر کوچولویش مربا خرید. چه مربایی؟ مربای خوش‌مزه‌ی هویج. بله... بعد توی آشپزخانه درِ ظرفِ مربا را باز کرد و از آن یک‌کم توی کاسه‌ی آقا کوچولو ریخت و رفت.

قصه شب: روزی از روزها توی یک اتاق قشنگ و کوچولو، مادری مهربان یک سفره‌ی قشنگ و کوچولو پهن کرد. بعد به پسر کوچولویش گفت: «بیا بنشین کنار سفره. از امروز دیگر باید با قاشق و چنگال خودت غذا بخوری.

قصه شب: روزی روزگاری جوجه کلاغی و جوجه گنجشکی همسایه بودند. آشیانه‌ی کلاغ‌ها روی درخت کاج بود و آشیانه‌ی گنجشک‌ها هم روی درخت چنار. این دو تا درخت هم کنار هم بودند. پس کلاغ‌ها و گنجشک‌ها هم این‌طوری همسایه بودند.

قصه شب: روزی از روزها دو تا مگس این‌ور و آن‌ور پر می‌زدند و به هر جا سر می‌زدند تا چیزی برای خوردن پیدا کنند. اسم یکی «وِزی» بود و اسم آن‌یکی هم «ویزی» بود. وزی و ویزی همین‌طور که می‌رفتند به پنجره‌ی باز یک اتاق رسیدند.

قصه شب: روزی روزگاری کدو کوچولویی در یک جالیز بود. این کدو کوچولو همیشه این‌ور و آن‌ور می‌رفت و با این‌وآن می‌گفت و می‌خندید. همه‌ی میوه‌های جالیزی هم مثل خیار و گوجه و بادمجان و هندوانه و خربزه، کدو کوچولو را می‌شناختند.

قصه شب: روزی از روزها یک آقا کوچولو به خانه‌ی خاله‌اش رفته بود. خانه‌ی خاله شلوغ بود. بچه‌ها توی حیاط بازی می‌کردند. آقا کوچولو سروصدای بچه‌ها را توی اتاق شنید و با خودش گفت: «چه خوب! الآن می‌روم و با بچه‌ها بازی می‌کنم.»

قصه شب: روزی روزگاری گوزنی و بچه گوزنی برای خوردن غذا در جنگل به راه افتادند. آن‌ها همین‌طور که می‌رفتند به جایی رسیدند که پر از درخت بود. آن‌قدر که شاخ و برگ درخت‌ها همه‌جا را پر کرده بود.

قصه شب: روزی از روزها بابای مهربانی برای پسرش سه چهارتا بادکنک رنگ‌ووارنگ خرید. از آن بادکنک‌هایی که هرکس می‌دید خوشش می‌آمد و با آن‌ها بازی می‌کرد. بادکنک‌ها سفید و آبی و قرمز و نارنجی بودند. بادکنک‌ها وقتی به خانه رسیدند شادی کردند.

قصه شب: روزی روزگاری گوسفندی و بچه گوسفندی به صحرا رفتند. برای چی؟ برای چریدن یا علف خوردن. آن‌ها، تنها بودند؟ نه، با گوسفندها و بزهای دیگر رفتند.