شیری با خرسی بر سر تصاحب آهوبره‌ای دعوایشان شد. آن دو چنان به جان هم افتادند و چنان یکدیگر را زدند که هر دو نیمه‌جان از حال رفتند.

ماهیگیری تور خود را از دریا بیرون کشید و ماهیان درشت بسیاری را که در آن گرفتار آمده بودند، روی زمین ریخت.

کلاغی روی شاخۀ درختی نشسته بود و تکه پنیری را که دزدیده بود، به منقار داشت. روباهی او را دید و تصمیم گرفت پنیر را از چنگ او درآورد.

شیری که بسیار پیر شده و قادر به شکار نبود، تصمیم گرفت از عقل خود کمک بگیرد. او با تظاهر به بیماری در غاری دراز کشیده بود

روباهی به دامی گرفتار شد و دم خود را از دست داد. او چنان از ظاهر خود شرمسار بود که زندگی به کامش تلخ شد؛

روباهی در میان راه به گودال آبی سُر خورد؛ اما هر چه کرد نتوانست از آن بالا بیاید. در همین هنگام بُز تشنه‌ای از راه رسید. بز با دیدن روباه از او پرسید که آب گوار است یا نه

روباهی وارد خانۀ هنرپیشه‌ای شد و تمام وسائل او را به‌دقت زیرورو کرد. روباه در میان وسائل هنرپیشه به نقاب شیطانکی که بسیار استادانه ساخته شده بود، برخورد.

روباه و میمونی، همچنان که باهم به سفر می‌رفتند، از اصل و نسب و دودمان دورودراز خود، حرف می‌زدند. میمون در میانۀ راه ایستاد، به محلی در کنار جاده خیره شد

روباهی هنگام بالا رفتن از پرچین باغی سُر خورد. برای آنکه به زمین نیفتد، به بوتۀ روندۀ نسترنی چنگ زد.

روباهی که از دست شکارچیان می‌گریخت، از هیزم‌شکنی خواست تا او را پنهان کند. هیزم‌شکن به روباه گفت تا در کلبۀ او مخفی شود.