شیری بر سر گاو نری که شکار کرده بود، ایستاده بود. راهزنی از راه رسید و سهمی از گوشت گاو تقاضا کرد.

شیری پیر و درمانده و ناتوان بر زمین افتاده بود و آخرین نفس‌های خود را می‌کشید. در این هنگام گرازی از راه رسید و با دندان‌های سهمگین خود ضربۀ مهلکی به شیر زد

شیری با گورخری به شکار رفتند. شیر به هنگام شکار، از قدرت خود و گورخر از لگدهای چابک خود استفاده می‌کرد.

شیری خرگوشی را خُفته یافت و آمادۀ خوردن او شد که ناگهان چشمش به آهویی افتاد. شیر، خرگوش را رها کرد و سر در پی آهو گذاشت.

در یکی از روزهای گرم تابستان، شیری با گرازی هم‌زمان به چشمۀ کوچکی رسیدند. در این هنگام بین آن دو، بر سر اینکه کدام‌یک اول آب بنوشد، نبردی مرگبار درگرفت؛

شیری عاشق دختر برزگری شد و از او خواستگاری کرد. برزگر نه دلش می‌آمد دخترش را به جانوری وحشی بدهد و نه جرئت مخالفت داشت؛

روزی شیری و آدمی هم‌سفر شدند. آن دو همچنان که راه می‌رفتند لاف می‌زدند و به هم فخر می‌فروختند.

روباهی از رودخانه‌ای می‌گذشت اما به گودالی عمیق غلتید و هر چه کرد نتوانست خود را از آن بیرون بکشد. در این حال، روباه علاوه بر تمام عذاب‌هایی که می‌کشید، از زالوهایی که به او چسبیده بودند نیز رنج می‌برد.

شیری در شکار با الاغ و روباهی شریک شد. وقتی به قدر کافی شکار کردند، شیر از الاغ خواست تا آن‌ها را تقسیم کند. الاغ آنچه را شکار کرده بودند به سه قسمت مساوی تقسیم کرد

خر و روباهی باهم متحد شدند و به شکار رفتند. وقتی شیری سر راه آن‌ها ظاهر شد، روباه بوی خطر را احساس کرد.